Wat is het toch fijn om op een zaterdagochtend bij een lekker eitje te lezen hoe de wetenschappelijke gemakzucht van types als Swaab en Sitskoorn aangetoond wordt. Het beroemde geval van Phineas Gage wordt heel eenvoudig chronologisch nagetrokken in dit artikel: Phineas Gage is niet wie hij lijkt te zijn – Harald en Valerie Merkelbach.
.
Soms kom ik in contact met mensen die denken dat ik hen kan helpen. Dan verlies ik mijn sjagrijnigheid en word ik nieuwsgierig. En meestal blijk ik achteraf hen geholpen te hebben. Fijn!
En vaak komen ze terug: “nieuwe ontwikkelingen” “persoonlijke vragen” “opfrissen” “ingewikkelder dan ik dacht”. OK, als je maar niet afhankelijk van mij wordt.
Want dan vraag ik me weer af waarom de interventie niet heeft geleid tot zelfstandig eigenaarschap. En dat leidt weer tot leer- en ontwikkelingsvragen.
Zelden spelen dan financiële overwegingen. Zeker niet bij mij.
Ik kwam vanavond in een van mijn eenzame zoektochten op het wereldwijde web weer eens op een site waarin allerlei lieden een verkort cv achterlaten. Wat een droefenis qua open deuren! En onterecht positieve verwachtingen wekkend qua resultaat als ze worden ingehuurd. En vooral noemend welke indrukwekkende opleiding(en) ze hadden genoten en welke interessante artikelen en boeken ze hadden geschreven.
Bij deze de mijne:
Ik ben een ongelooflijk sjagrijnige ouwe lul die zich iedere keer weer verbaast over het aanmodderen van op zich intelligente en prettige mensen, al dan niet in een team, al dan niet beslisser. En ik kan vreselijk boos worden over het misbruik dat van hen wordt gemaakt door sommige van de bovenstaande personen, zekere als zij zijn verbonden aan een bureau “met een visie”. Rot op! Zo ingewikkeld en complex en steeds sneller en weet ik al wel niet gaat het helemaal niet in de huidige wereld. Een eeuw geleden zeiden de mensen hetzelfde. Gelukkig hebben wij tegenwoordig aanzienlijk meer wetenschappelijk onderbouwde inzichten over de dynamieken in organisaties, groepen, teams en individuen dan toen. Dus ik begrijp werkelijk niet waarom bijvoorbeeld beslissers in organisaties zich niet meer zelf verdiepen in hun vak (Mintzberg: “Managing”) en hypes blijven omarmen, of naar onzinconferenties gaan of onzinbureaus inhuren. Ik begrijp heel goed waarom allerhande al dan niet zelfverklaarde goeroes in dat gat duiken. Pecunia non olet. Ik wil die beslissers helpen. Ik wil goede interventiekundigen opleiden, in welke rol dan ook: manager, medewerker, coach, trainer, adviseur. En daarom zet ik het werk van mijn recent overleden vriend Wick van der Vaart voort.
Daarover later meer…
Dit blijft een geweldige sketch over de idiotie die soms optreedt tussen opdrachtgevers en adviesbureaus.
Het is gelukt, de competitie is gestart!
Na in 2014 en 2016 een “Weekend van het portret” te hebben georganiseerd in Loods 6, exposeren we nu 50 genomineerde portretten op Paleis Soestdijk.
Het is in samenwerking met Artifex en Soestdijk een prachtige tentoonstelling geworden met veel publiciteit eromheen.
Ga dat bekijken: vanaf 21 april tot en met 16 juli. De expositie is verlengd tot en met zondag 3 september!
Meer informatie is vind je op onze FB-pagina of de pagina van Paleis Soestdijk.
En als je de portretten al digitaal wil zien, kan dat hier.
Veel plezier!
En vergeet vooral niet zelf je stem uit te brengen voor de publieksprijs!
Je hebt nog twee weken om je aan te melden voor deze unieke, gecertificeerde opleiding tot interventiekundige in Nederland. Met geweldige docenten als Wick van der Vaart, Marjoka van Doorn en natuurlijk ikzelf!
Brochure Postmaster opleiding interventiekunde
Meestal gooi ik De Psycholoog bijna ongelezen in de oudpapierbak.
Ditmaal staat er een artikel in over samenwerking tussen individuen en groepen, en wat daaraan ten grondslag ligt. Gebaseerd op de oratie van Carsten de Dreu bij het aanvaarden van zijn hoogleraarschap in Leiden: oratie-de-dreu.
Van dit soort wetenschap word ik erg blij: er is niets zo praktisch als een goede theorie.
