Toen ik in 2012 de loonlijst van Tata Steel verliet en 100 % zelfstandig ging werken, nam ik mij voor eenderde van mijn tijd maatschappelijk zinvol te besteden. Ik wilde onbetaald in de rol van bestuurslid mijn kwaliteiten inzetten.
Ik meldde mij aan bij de Vrijwilligerscentrale Amsterdam en gaf mijn belangstelling aan voor twee sectoren: kunst en zorg. Vanaf begin 2013 ben ik als bestuurslid betrokken bij twee stichtingen.
Stichting De Nederlandse Portretprijs heeft in 2014 en 2016 het Weekend van het Portret georganiseerd als voorproefje op de echte competitie. De jury onder voorzitterschap van de bekende kunsthistoricus Rudi Ekkart heeft in 2017 voor de eerste maal de prijzen uitgereikt op Paleis Soestdijk. Wij werken daarin samen met cultureel organisatiebureau Artifex. Zie ook onze Facebookpagina. Inmiddels ben ik afscheid aan het nemen van deze stichting. Ik ben trots op mijn bijdrage. Fantastisch om te zien dat in 2019 de sprong gemaakt is naar Slot Zeist en fondsenwerving. Geweldige publiciteit!
Stichting Mentorschap Amsterdam richt zich op de Amsterdammers die hulp kunnen gebruiken bij beslissingen over hun zorg (in formele termen: “wilsonbekwaam”). We zijn gestart met een ambitieus groeiplan om zoveel mogelijk Amsterdammers die daaraan behoefte hebben te helpen. Het Oranjefonds en een aantal kleinere fondsen ondersteunen ons daarbij. Ook Rabo- en ING-bank vervullen hun maatschappelijke taak. We zijn weer bezig met nieuwe fondsenwerving om tot 2020 de groei te borgen. De eerste € 25.000 is binnen van Fonds voor Sociale Initiatieven. Inmiddels zijn ruim 160 Amsterdammers als vrijwillige mentor heel betrokken bezig met en voor Amsterdammers die hun hulp nodig hebben. Het jaar 2019 was spannend voor het voortbestaan van de stichting, maar het is gelukt. Ik ben uit het bestuur, maar steun de stichting nog op verschillende manieren.